Un mariñeiro de vinte anos, forte, guapo e curtido, cun historial de delincuencia e traballo rudo, é invitado case por accidente a cear nun fogar pequeno burgués. El, que só viu un óleo nos escaparates das tendas, que non ten nin idea do que é un lavafrutas, queda fascinado ante o que os seus ollos preséntanlle como cultura e civilización.
En Martin Eden, a máis autobiográfica das obras de Jack London, o modelo de novela de formación materialízase nunha narración verídica tan completa e vital que deixa atrás a retórica da verosimilitud. O proceso do seu heroe, de “verdadeiro salvaxe” a filósofo do individualismo nietzscheano, de basto traballador manual a respectado escritor de éxito, é descrito cunha intensidade ás veces alucinatoria, ata a súa conclusión fatalmente irónica. Incomprendida no seu momento, Martin Eden foi logo lectura inesquecible para xeracións de escritores en cernes.
Narra o intento,e o logro,quizas do propio J.London, de converterse en escritor,soportando os mais duros oficios e,ás veces,rozando a mendicidade,o seu afán por devorar libros e por crearse unha voz propia restandole horas ao soño,a súa conflitiva adhesión ao movemento obreiro e, nunha rara amálgama,ás teorias elitistas de Niestche,Kipling ou Spengler,pero,por encima de todo,é o relato dunha loita visceral por dar sentido a unha vocación,algo tardia,acendida polo influxo decisivo dunha muller.
(Temos dúas edicións distintas: ALBA e AKAL)
Biblioteca Leliadoura 